Geachte meneer en mevrouw Post,
Een paar weken geleden bracht mijn vriendin een bezoek aan jullie meubelzaal aan de Anna Wadmanwei 3 in Leeuwarden. Enthousiast als zij is over ons nieuwe huis is zij fanatiek op zoek naar allerlei nuttige zaken voor de inrichting. Bij jullie kwam ze voor een lichtplan. Want zoals ik in het verre verleden al eens schreef:
'Eerst het licht, dan de lamp'. Zover mocht het niet komen. Een afspraak maken met één van uw medewerkers bleek een brug te ver. “ Tijdens koopavond, dan kunnen we wel langs komen”. De verkoper aan de andere kant van de lijn zucht: “Hmm... Dat wordt toch echt lastig. Onze medewerkster heeft kinderen dus dat kan 's avonds echt niet”. “Doe dan maar om vier uur, het einde van de middag.” “Nou, dan wordt het wel een hele lange dag.” Jose: “In de ochtend dan, een uurtje of negen. “Nee, dat kan al helemaal niet. Nee, we zijn toch echt pas om half tien open en dus kunnen we vanaf tien pas klanten ontvangen”. Laatste poging van José, ondertussen al behoorlijk gefrustreerd:”Zaterdag kan wat ons betreft ook wel”. Schaterlachend (ok, overdreven) antwoord de verkoper:”Kom toch zeg, op zaterdag? Dan hebben wij het veel te druk.”
Misschien moeten jullie als bazen toch echt maar een keer een gesprek aanknopen met jullie medewerkers. Zij hebben een klant weggejaagd die toch zeker voor duizend euro nieuwe lampen zou kopen. Het is trouwens niet de eerste keer dat we teleurgesteld thuis kwamen na een bezoek aan jullie showroom. De vorige keer werden we genegeerd en weggekeken. Ik heb het helemaal gehad met jullie winkel en de mensen die er werken. Dan maar wat langer zoeken. Ons en het geld dat we bij jullie wilden gaan uitgeven zijn jullie kwijt.
Naschrift: De heer Max Post is boos. Via via kreeg hij bericht van dit stukje. In een gesprek vrijdag 13 juni hebben wij elkaar recht in de ogen aangekeken en één en ander doorgesproken. De heer Post vindt dat wij hem hadden moeten bellen voor een weerwoord. Want, hij baalt van dit stukje. Ik heb gezegd dat zoiets niet nodig is aangezien het hier gaat om een mening. Post zegt dit soort klachten zelden te horen. Dat zijn service dus goed is. Ook in de comments van dit bericht staat een reactie van een tevreden klant. Wij hebben alleen een andere ervaring zoals u kunt lezen. De heer Post vindt dat ons juridisch misschien niets te verwijten valt maar moreel wel. Het zij zo.
Voor hetzelfde programma ben ik samen met Andries Bakker op de koffie geweest bij de familie Nijpels in Dijken. Us (niet ús, maar echt us) Kommissaris stopt ermee. Na negen jaar houdt hij het voor gezien in Fryslân. Bestuurlijk gezien dan, hij blijft gewoon wonen in Dijken. Ed doet het allemaal voor zijn vrouw, Elsbeth Janmaat. Die heeft een baan in Kuala Lumpur en ze willen elkaar vaker zien. Als Commissaris der Koningin heb je de tijd niet om iedere 14 dagen even een paar dagen heen en weer te vliegen. Nijpels: 'Bovendien ben ik nu 58. Als je nog een keer wat anders wil gaan doen dan moet dat nu. Wacht je nog vijf jaar dan ben je te oud en kun je het wel vergeten'. Het interview wordt zondagmiddag tussen 12.00 en 13.00 uur uitgezonden in het programma Buro de Vries op Omrop Fryslân, 92.2 FM.
