Gemengde gevoelens
Afgelopen zondag reed ik weg uit IJlst. Ik had zojuist uitgebreid gesproken met de vrienden van Aldert Poortema, één van de militairen die zaterdag in Uruzgan doodgeschoten werd door eigen troepen. Door wat simpel speurwerk op internet had ik de jongens opgespoord. Ze wilden wel praten.
Samen met tv-collega Harm Weistra nam ik een aangrijpend interview op met de vrienden. Ze hielden zich goed tijdens het gesprek, maar toen de apparatuur opgeborgen was braken ze alle drie in tranen uit. De klap was hard aangekomen en de jongens konden het nog altijd niet bevatten.
Een treurig onderwerp, maar een prachtige reportage. Dit was goed materiaal, want de vrienden van Aldert wilden het verhaal maar één keer te vertellen. En dus waren fragmenten van het interview gisteravond te zien in het RTL-nieuws, NOVA en Netwerk. Het zijn van die momenten waar je als journalist trots op bent. Hoe ellendig het onderwerp ook is. Het volledige interview is hier te horen.
Samen met tv-collega Harm Weistra nam ik een aangrijpend interview op met de vrienden. Ze hielden zich goed tijdens het gesprek, maar toen de apparatuur opgeborgen was braken ze alle drie in tranen uit. De klap was hard aangekomen en de jongens konden het nog altijd niet bevatten.
Een treurig onderwerp, maar een prachtige reportage. Dit was goed materiaal, want de vrienden van Aldert wilden het verhaal maar één keer te vertellen. En dus waren fragmenten van het interview gisteravond te zien in het RTL-nieuws, NOVA en Netwerk. Het zijn van die momenten waar je als journalist trots op bent. Hoe ellendig het onderwerp ook is. Het volledige interview is hier te horen.
posted by Bootsma at 4:58 PM
4 Comments:
Waar zit 'm de trots, Hayo...in het feit, dat je de enige bent, die dit verhaal heeft? Gewetensvraag: wat voor verhaal hèb je hier precies mee?
(Begrijp me goed, ik betwist jouw kwaliteiten als journalist niet...maar ik heb bij dit interview een heel vreemd gevoel. Ik zou willen weten wat er dáár gebeurd is...dat de achterblijvers verslagen zijn, lijkt me evident.)
Cat: De trots zit 'm in het feit dat dit een goed verhaal is geworden. Dat anderen (landelijk opererende media) dat ook vinden en het dus overnemen. En ook dat het gelukt is met de juiste toon een mooi en integer document te maken. Je hebt gelijk dat je moet uitzoeken wat daar gebeurd is. Ik wil dat ook graag weten. Het enige probleem is dat wij daar als regionale omroep niet de middelen voor hebben om zoiets goed te onderzoeken. Bovendien kunnen wij in principe niet bij persconferenties van Defensie aanwezig zijn. Te ver weg en een te kort tijdsbestek om op tijd in Den Haag te zijn. Wij zijn dus aangewezen op het verhaal van het thuisfront.
Dag Hayo,
mijn reactie hierop heb je misschien al gelezen op mijn weblog...alles dubbel doen is niet zo handig, denk ik ;-)
Wat ik je wil vragen, is of je mij even zou willen e-mailen...ik wil je een klein stukje achtergrond van mij privé e-mailen.
chat@saucebox.nl
(Als je niet wilt, is ook ok, hoor, of als je al perfect in de gaten hebt wie ik ben...(ik werk niet voor niets anoniem, maar dat zou ik dan ook even uit kunnen leggen...zie maar...)
Hayo,
Ik heb naar je reportage zitten luisteren en was er even stil van. Het verdriet van deze jongens druipt werkelijk door de speakers van mijn laptop. Al met al een zeer droefig en triest onderwerp in een prachtige reportage gesmeedt.
Groet,
Thony
Post a Comment
<< Home